Nasz patron

Treść

ŻYCIORYS   KORNELA  MAKUSZYŃSKIEGO.

Kornel Makuszyński urodził się 8 stycznia 1884 r w Stryju . Naukę rozpoczął w Stryju , a potem kontynuował ją w Przemyślu i Lwowie , gdzie w Gimnazjum im. Długosza , w 1903 r. zdobył maturę.
Lata szkolne nie były łatwe pod względem finansowym dla Kornela. Ojciec chłopca zmarł ,gdy Kornel miał zaledwie 10 lat. Makuszyński  musiał zarabiać na życie korepetycjami.Lata 1903 – 1908 , to lata studiów  Makuszyńskiego na  Wydziale Filozoficz-nym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie /1908-1910/ ,a następnie studia w Paryżu na Sorbonie.W 1905 roku , we Lwowie rozpoczął pracę w redakcji „Słowa Polskiego” ,a od1910 roku przejął dział recenzji teatralnych (po Janie Kasprowiczu).
    Na czasy lwowskie przypadł również debiut literacki Makuszyńskiego : w 1908 roku ukazał się tom poezji „Połów gwiazd”. W tym okresie odbył Kornel kilka podróży do Włoch w towarzystwie Kasprowicza , Staffa, Orkana. W latach 1910-1914 –poza Włochami- zwiedzał również Francję i Niemcy: z podróży  nadsyłał liczne felietony zwane  „listami”.W 1912 roku zawarł Makuszyński związek małżeński z Emmą Bażeńską,pochodzącą z ziemiańskiej rodziny osiadłej na Litwie. Tam , podczas wakacyjnej wizyty u rodziny żony , zaskoczył go wybuch I wojny światowej.
    Do Lwowa powrócił Makuszyński  w  1915 roku . Tam objął z polecenia rady miejskiej kierownictwo teatru. W tym samym roku – przez ustępujących ze Lwowa Rosjan – został wywieziony do Kijowa. Objął tu funkcję kierownika literackiego Teatru Polskiego i prezesa Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich. W czerwcu 1918 roku Makuszyński wyjechał do Warszawy. W latach1920 –1924 pełnił funkcję recenzenta i redaktora literackiego „Rzeczpospolitej”Od roku 1924 do 1929 publikował sprawozdania teatralne  w „Warszawiance”.

    Rok 1926 przyniósł mu nagrodę państwową za poemat „Pieśń o Ojczyźnie”i odznaczenie krzyżem francuskiej Legii Honorowej za zasługi na polu działalności literackiej. W roku 1926 umiera żona Kornela – Emma.W 1927 roku zawiera związek małżeński z lwowianką –Janiną Gluzińską.Od 1929 roku Makuszyński współpracuje z różnymi czasopismami; jego felietony publikowane są w  „Świecie” , „Komecie”, „Ilustrowanym Kurierze Codziennym „ , „Kurierze Warszawskim”. W międzywojennej  Warszawie Kornel Makuszyński należał do najpopularniejszych postaci.

    W roku 1937 został Makuszyński członkiem Polskiej Akademii Literatury.W Warszawie zastała go wojna. Jedna z bomb , we wrześniu, trafiła w dom, w którym mieszkał /przy ul.Grottgera 9a m.4/. W gruzach legła biblioteka , rękopisy i obrazy. Po upadku Powstania Warszawskiego , Makuszyńki z żoną dociera do  Zakopanego. Zamieszkał na stałe w willi „Opolanka” , przy ulicy Tetmajera 15.Kontakty Kornela Makuszyńskiego z Zakopanem zaczęły się wiele lat przed wojną. Od 1927 r. zajeżdżał do willi „Ustronie”. w 1921 r. ukazały się pierwsze „Listy z Zakopanego”.

    W 1931 r. nadano Kornelowi Makuszyńskiemu godnośćHonorowego Obywatela Zakopanego, Związek Górali mianował pisarza swoim Honorowym  Członkiem. Nie były to jedyne wyróżnienia , jakie w tym mieście spotkały Kornela. Od  1930 r. był Honorowym Członkiem Towarzystwa Sportowego „Wisła”, a od 1933 r. jego honorowym prezesem.

    W styczniu 1930 roku odbyły się w Zakopanem pierwsze zawody narciarskie o puchar Makuszyńskiego. W 1934 roku opublikował  pisarz artykuł zwany „apelem bernardyńskim” , z prośbą skierowaną do społeczeństwa o nadsyłanie sprzętu narciarskiego dla dzieci góralskich. Bywał częstym gościem w zakopiańskich szkołach i sanatoriach.

Kornel Makuszyński zmarł 31 lipca 1953 roku i pochowany został na Zakopiańskim Cmentarzu Zasłużonych.